Shaken,not stirred.

Ken je dat gevoel dat wanneer je van een boot stapt het deinen gevoelsmatig nog even doorgaat? Zoiets ervaren we nu. Na in het ene schokkerige Tsjechische vliegtuig te zijn opgewarmd, gaat de frequentie omhoog in het volgende vliegtuig en de grote finale is de taxirit naar Gyumri. Hoe behendig de chauffeur ook de kuilen probeerde te ontwijken, het dak van de auto heeft er een aantal deuken bij gekregen. Met als geruststelling: één koplamp op de weg en één op de Heer boven ons. Bijzondere ervaring wel, Armenië bij nacht. Bij het licht van de (vele) sterren is een mengelmoes te zien van stenen muren, golfplaatschuttingen en mooie hekwerken. Een enkel mooi huis, fel verlichte benzinestations, en verder .... ja .... het Franse platteland zou je bijna kunnen zeggen. Dat beeld kwam in ieder geval op toen we meer de bergen in reden, en een paar meter verder naast de weg konden kijken. Breed asfalt, zand en rotsen links en rechts, hier en daar wat bomen en onder die bomen houten stalletjes waar ze verdag watermeloenen vekopen. Hele bergen! De mensen zijn uiterst vriendelijk, ondanks het feit dat onze chauffeur zo moe was dat wij het idee hadden dat we hem moesten wakkerhouden. Dat was best wel lastig want we konden echt niet communiceren. Zo nu en dan riepen we maar hoooo......we gaan na onze nacht/dagrust eens opzoeken of dat in het Armeens bestaat en of het ook hetzelfde betekent. Onze kamer ziet er prima uit,de bedden lonken. Arjan ziet zo grijs van vermoeidheid dat ik hem ga tillen denk ik.....tot later